Archives for category: Broedplaats

Art is not culture.Soms kan het zo simpel zijn: op het Rabobank hoofdkantoor in Utrecht — in de volksmond ‘De Verrekijker’ — staat bij de wisselende tentoonstelling op de begane grond aangeplakt:

Art is not culture.
Contemporary art criticizes culture.

De solotentoonstelling die de Rabobank nu heeft is van Fernando Sánchez Castillo [1970].

Onlangs zat een relatie van Yppah een uur vast in de lift in ons pand ‘Creative Industries Building No 1’. Bijgaand een dienstmededeling & relaas van een avont-uur in de lift.

Foto’s: 2011, Sander Mulder, Yppah [licentie CC-BY-SA]

Deze lift biedt op willekeurige momenten ongeveer 1 uur meditatie aan voor niets

 

[oftewel hij blijft soms letterlijk hangen]

 

Er wordt aan gewerkt door Sophies en NS Poort [eigenaar gebouw] om deze feature weer uit te zetten

 

Er is een trap naar boven

 

Als je toch in de lift stapt

Neem voor de komende weken te allen tijde een mobieltje mee

 

[met beetje batterij niveau…]

 

groet,

 

Sander Mulder, Yppah, 022

dd. 30.03.2011

 

[voor een relaas van een ervaringsdeskundige kan ik je doorverbinden met een relatie van Yppah]

Het relaas van Elz:

De lift ingestapt. Waarom? Niet omdat ik omhoog moest, maar omdat ik mij vergiste. Ik ging dus weer omlaag. Té laag. 20 centimeter te laag.

Die zware deuren krijg je niet opengeduwd en het luikje zit hoger dan ik ben. Was het wel een luikje? En dan nóg. Dan zit je boven op een vastgelopen lift. In een donkere schacht.

Na de alarmknop, die kennelijk niemand in beweging zet, de mobiel maar gepakt. Ojee, bijna leeg. Zachtjes ademen en zachtjes praten. Scheelt dat batterijen?

“Hebt u hart- en vaatklachten? Hebt u claustrofobie? Bent u gezond? Geen suikerziekte? Kunt u elk moment dood neervallen? Nee?? Zeker weten van niet? Oké. De monteur komt over een uurtje bij u. Als u wel bijna dood gaat, bellen we gelijk de brandweer hoor. U zegt het maar.”

Lieve vrouw, daar in Amersfoort. Snapt het helemaal !

Hoe goed bekijkt een mens een lift?

  • Er zit een spleet tussen de deuren waardoor een rietje gestoken kan worden, bij opkomende dodelijke dorst.
  • Als er nu brand uitbreekt, dan ben ik als eerste dood. Want de brandweer gaat eerst de lopende mensen redden. Weten zij veel, niemand mag dan de lift in.
  • Ik heb een kouwe kont, want de vloer is van staal. Door de spleet van de deur kunnen wel kartonnen platen geschoven worden. En een paar hele dunne dekentjes.
  • Gelukkig hangt er wat leesvoer aan de wanden. En wat kijkplezier.
  • oeHoeH Hoe lang kan ik zonder lekkere vette hap. Een patatje past niet door die deurspleet. Eén voor één dan maar, en dan hele dunne franse frietjes zonder mayo, want dat blijft achter de spleet kleven. Jammer. Als het echt lang duurt, dan maar cup-a-soup, door dat rietje.
  • Ha, gelukkig heb ik nog een afgeklHa, gelukkig heb ik nog een zeer versleten half rolletje drop in mijn tas, tussen de lege batterijen die ik weg wil doen. Beetje vies, maar toch lekker.
  • Zou je mogen roken in een vastgelopen lift Zal ik een sjekkie opsteken? Of gaat er dan alarm. Maar niet doen. Is ook een beetje erg pauperig als ze me komen bevrijden. Zo’n blauwgestoomde lift.
  • Zouden ze me missen?
  • Hoe lang duurt een uur? Of een uurtje. Is een uurtje korter dan een uur?
  • Als een liftkabel breekt, schijn je omhoog te schieten, in plaats van te vallen.
  • Als ik nou moet plassen, dan kan ik een plastic zakje vragen en velletjes papier. Dan hang ik dat dekentje voor de raampjes. Maar behelpen is het wel. En waar laat ik dan dat zakje pies. Ik denk niet na over poep. Ik heb ook tape nodig trouwens, om dat dekentje vast te plakken. Want de deuren zijn van staal en helemaal zonder uitsteeksels. Zouden ze me dan horen?
  • Zou ieder mens minstens één keer in zijn leven in een lift vastzitten?
  • Godzijdank ben ik alleen. Stel je voor dat er een lul of een trut bij me zat. Of een ouwehoer.
  • Ik ben een beetje moe, want ik ging gisterenavond veel te laat naar bed. Echt veel te laat. Weet je wat? Ik ga even slapen. Dan is dat uurtje zó om.
  • Ik doe mijn ogen dicht, zittend tegen de wand, met een kouwe kont en soes weg. Slapen kan overal.

Dan hoor ik de monteur aankomen. Met een ratelend karretje. Hij heeft een soort inbussleutel en maakt in één seconde de deur open. Ik stap elegant naar buiten, uitgerust. Ik zeg dat hij die sleutel hier aan een haakje moet hangen, want dat scheelt een hoop heen en weer-gerij. Maar daar kan hij niet aan beginnen. Nee. Die lui van dat gebouw moeten investeren. In de lift. Altijd de sluitpost.

Ach, ik vind van niet. Ik heb een prachtig avont-uur beleefd. En wanneer kun je nou eens zo ongebreideld niks doen? Nooit toch zeker?

Elz

[Dit artikel is hier eerder verschenen als inzending voor het Stadsdebat Utrecht, Dynamisch Stedelijk Masterplan]

”]Utrecht heeft een extra festival terrein nodig om de ambities als festival stad een ‘boost’ te geven. De 2e Daalsedjik en de Cartesiusdriehoek worden verbonden met een opgetilde grasmat/talud die een parkachtige verbinding vormt tussen dB Studio, Festival a/d Werf en de terreinen zelf waar creatieve bedrijven w.o. festival/event organisaties gehuisvest zijn.

Als er geen festival plaatsvindt vormt het talud een verbinding tussen Leidsche Rijn en de stad voor fietsers en voetgangers. De grasmat is op zijn hoogst boven het spoor en vormt zo een tribune naar het noord-westen en zuid-oosten waar [tijdelijk] tribunes geplaatst kunnen worden.

Het glooiend talud vormt door de helling een natuurlijke tribune van gras aan weerszijden van het spoor.

Door het vrije zicht over het spoor krijg je op het hoogste punt een prachtig zicht op de stad, Ondiep, Zuilen en Leidsche Rijn.

Aan de voet waaiert het ‘festival duct’ uit naar de terreinen.

De functies op een rijtje:
* park/glooiende grasmat
* festival terrein
* fiets- en loopverbinding

Deze Utrechtse vinding wordt een extra eyecatcher van de stad, een impuls voor de festival ambities, een wereldwijd exportproduct naar andere urbane spoorzones, een uitdaging om bijnamen aan te geven [eerste poging: Het Inlegkruisje… dat kan beter!].

Creatieve groet,

Sander Mulder

PS
nog maar even wat gras wegmaaien 🙂

“Drunk men’s Ecoduct”
“Urban Ecoduct”
“CityDuct”

Enjoy & doe je best met bijnamen verzinnen! Laat ze achter bij de reacties hieronder!

Je had hier een error 404 kunnen krijgen, maarrrr, nee, full-service: het artikel is verplaatst.

Waarom doet een bedrijf als Yppah mee aan Open Dagen met vooral kunstenaars?

Afgelopen weekend organiseerde de Utrechtse creatieve broedplaats ‘Concordia Creative Industries Building Nr 1‘ haar jaarlijkse Open Dagen. Ik doe vrijwel altijd mee samen met dit maal 24 andere kunstenaars, designers, etc. Wat zoek en vind ik tijdens die Open Dagen en waarom denk ik succes te halen als ondernemer met deelname aan dagen die vooral kunstminnende particulieren aantrekken?

Foto’s: 2011, Sander Mulder, Yppah [licentie CC-BY-SA]

Nieuwsgierige mensen zijn Yppah’s mogelijke klanten

Ik ervaar in de praktijk dat één karaktereigenschap de meer dan 600 bezoekers afgelopen weekend verenigt: nieuwsgierigheid. Laat dat nou net een kwaliteit zijn die ik in mijn opdrachtgevers waardeer. Van de naar schatting 50 mensen die mijn kantoor bezocht hebben, heb ik zeker 7 mensen gesproken waarmee ik op korte termijn een toekomstige zakelijke relatie kan opbouwen voor mijn bedrijf Yppah omdat ze aan mijn ‘vage’ ethische criterium voldoen: klanten van Yppah moeten maatschappelijke winst nastreven.

Verder heb ik een aantal jongeren gesproeken die ook nieuwsgierig zijn; een welkome aanvulling van het Yppah netwerk van jongeren: CreatingCapacity. Al met al een ‘conversion rate’ waar menig standhouder in de Utrechtse Jaarbeurs stikjaloers op zal zijn: meer dan 10% ‘leads’! Deelname aan de Open Dagen in 2006 leverde Yppah in 2007 bijvoorbeeld een telefoontje op dat leidde tot de mooiste opdracht van dat jaar: co-design en co-creatie van een nieuwe ‘vakbond’ in opdracht van FNV Bondgenoten.

Voor de cultuurcritici ter rechter zijde van het politieke spectrum: deze Open Dagen werden door niemand gesubsidieerd of gesteund behalve de deelnemende bedrijven en kunstenaars.

Tot slot geven de Open Dagen aan het pand altijd ‘schwung’ en momentum en versterken ze doorgaans de interne contacten en relaties in het pand of zetten de verhoudingen juist op scherp. De eigenlijke reden waarom we de Open Dagen organiseren is natuurlijk te zien op onderstaande foto…

Dit had de kop boven een artikel in het AD/UN kunnen zijn. Maar dit zal de kop niet zijn. Het is geen nieuws.


Foto’s: Sebastiaan ter Burg | licentie: CC-BY-SA

Tijdens de raadsvergadering op donderdagavond 10 maart 2011 ontkracht wethouder Lintmeijer [o.m. Cultuur] een door het UN/AD gesuggereerd aanstaand faillissement van Stichting Sophia. Deze stichting is initiatiefnemer van de Utrechtse culturele broeiplaats Sophies AL.

Er was een brief aangaande Sophies AL die door wethouder Lintmeijer begin januari 2011 kennelijk niet is gemeld bij de gemeenteraad. Een kwestie van de betrokken ambtenaren en dienst vragen om opheldering, toch?

Ik ben benieuwd naar andere creatieve AD/UN koppen… vandaar een ‘BerichtenBundel‘ over Sophies AL. Laat vooral je reactie achter bij dit bericht zodat de ‘BerichtenBundel‘ objectief kan blijven.

Inspiratie nodig? Le canard enchaîné voor degene die ‘t Frans machtig is [satirisch weekblad] of gewoon het AD/UN.